“Ik sta even stil en dat is een hele vooruitgang.” Het citaat is van de Duitse dichter, schrijver en toneelregisseur Bertolt Brecht en inspireerde interdisciplinair kunstenaar Laura Vandewynckel tot de creatie van een nieuwe kinetische sculptuur en video-installatie.

Terwijl het voor buitenstaanders soms lijkt alsof de tijd is blijven stilstaan in het ‘bucolische’ Watou, leeft onder de inwoners een sterke ondernemersdrang. “We moeten vooruit”. Het is meteen ook de mantra waarmee Laura in Poperinge opgroeit. Een Watounaar verzucht: “De stilstand regeert het land. We smeken om broodnodige investeringen om de regio in beweging te houden. We willen werknemers, we willen ruimte voor infrastructuur, maar vooruitgang wordt hier steeds in de kiem gesmoord”. Vooruitgang: de trefzekere pijl die naar de hemel schiet, een steile ladder naar beter…

Samen met professoren-ingenieurs Ronald Van Ham en Greet Van de Perre en de studenten industriële wetenschappen Lara Schockaert en Jean-Benoît Michel Delinte van de Vrije Universiteit Brussel roept ze een kinetische sculptuur in het leven die de vooruitgang verbeeldt en ook even laat sputteren. Ze laat dit monumentale wezen, geïnspireerd op industriële irrigatie-machines, in de West-Vlaamse velden zijn onstuitbare weg vooruit afleggen. Met zijn 12 wankele poten, blinde voortgang en geratel is hij verontrustend, lachwekkend en aandoenlijk tegelijkertijd. Het is een surreële verschijning in het landschap die je de pas afsnijdt en tot stilstand dwingt.

In de maand voorafgaand aan het kunstenfestival intervenieert het team met deze kinetische sculptuur in de omgeving van Watou. Samen met de Watounaren buigt Laura zich over de vraag "Waar moet de vooruitgang heen in het zicht van de limieten die aarde en klimaat ons opleggen?"
 

Het eindresultaat is een polyfonisch videowerk dat de interacties tussen mens en machine aaneenrijgt. Op de achtergrond, opgekruld tegen de wanden van een stoffige zolder, ligt ‘de vooruitgang' ronkend te slapen.